nc vmin

" พี่แท วันนี้ว่างไหมสอนการบ้านน้องหน่อยสิ ~ "  จีมินเดินดุ๊กดิ๊กเข้ามากอดแฟนหนุ่มที่นั่งอยู่ในห้องนอน " หืม การบ้านอะไร ไหนพี่ดูหน่อย " มือเรียวหยิบสมุดการบ้านของแฟนเด็กมาเปิดอ่าน ตาคมไล่มองอยู่ครู่นึงแล้วยิ้มกว้าง " ถ้าพี่สอนแล้วพี่จะได้อะไรหื้ม " " น้องให้จุ๊บทีนึง " นิ้วป้อมยกขึ้นโชว์ต่อหน้าแฟนก่อนจะยกยิ้มจนแก้มเป็นก้อน " งั้นมานั่งตักพี่ เดี๋ยวพี่สอน " " ค่านั่งตักสอนให้น้องใหม่หมดเลยนะ น้องมัวแต่หลับไม่เข้าใจที่อาจารย์สอนเลย -3- " " เด็กนิสัยไม่ดี " แทฮยองเอ็ดจีมินเล็กน้อยพลางฝังจมูกลงก้อนนุ่มนิ่มของใบหน้า " มาเริ่มกัน ไหนดูซิว่ามีอะไร " แทฮยองเงียบอ่านเนื้อหาไปพักหนึ่งค่อยเริ่มสอนแฟนเด็ก " เริ่มที่ความเร่งนะ ความเร่งคือความเร็วที่เปลี่ยนไปในหนึ่งหน่วยเวลา จีมินพอเข้าใจไหม " " ไม่เลยแม้แต่นิด -.- " " ก็อย่างเช่น ความเร็วตอนที่จีมินเริ่มวิ่งกันตอนวิ่งเข้าเส้นชัยไง ตอนเริ่มวิ่งจีมินของพี่จะวิ่งได้ช้ากว่าตอนที่ออกวิ่งเข้าเส้นช

ก่อนอ่าน ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรท์เท่านั้น  ไม่มีส่วนใดเกี่ยวข้องกับตัวศิลปินใดๆ ( ยกเว้นเรื่องอาการบาดเจ็บที่หูของยุนกิ ) หากผิดพลาดประการใดไรท์ขออภัยมา ณ ที่นี้ ( รายงานก็มา 555555 ) " ประกาศจากบิ๊กฮิต "   มิน ยุนกิสะดุดขอบประตูทำให้ได้รับบาดเจ็บที่หู จำเป็นต้องพักทำกิจกรรมปลายปีเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์                               ขอขอบคุณ ทำไมต้องเป็นกูด้วย T T ร่างเล็กของมินยุนกินั่งหดหู่อยู่กลางห้องนั่งเล่น มือบางกุมใบหูที่ได้รับบาดเจ็บอย่างทะนุถนอม คือจริงๆก็ไม่ได้เป็นคนซุ่มซ่ามขนาดนั้นนะ แค่ไอ้โฮซอกตัวดีนั่นแหละที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้อ่ะ (-^-   ) " พี่ยุนกิเป็นไง ยังเจ็บอยู่ไหม " ด่าในใจไม่ทันขาดคำ ร่างโปร่งของโฮซอกก็เดินเข้ามาใกล้ ดูท่าว่ากำลังจะแต่งตัวออกไปข้างนอกสินะ ปล่อยให้อยู่เขาคนเดียวอีกแล้ว ! " ไม่เจ็บแล้ว ว่าแต่จะไปไหนเนี่ยทำไมแต่งตัวแลดูดี " " ก็ทำงานไง เนี่ยต้องขึ้นแสดงโดยไม่มียุนกิแล้วเหง๊าเหงา " โฮซอกแกล้งซบหน้าลงตักของผู้เป็นพี่ ใบหน้าใสถูไถไปมาตรงขาอ่อ